Bir çınar daha devrildi ; bugün hür ve özgür cumhuriyetimizde yaşıyor oluşumuzu borçlu olduğumuz Kurucu Cumhurbaşkanımızı kaybettik. Bu vesile ile daha önce yitirmiş olduğumuz tüm mukavemetçi mücahitlerimizi saygı ile anıyor allahtan rahmet diliyorum.
Tüm çocukluğum dedem Hüseyin Kandulu’dan TMT (Türk Mukavemet Teşkilatı) kuruluşunu varoluş mücadelesini ve bu mücadele de dava arkadaşı olan Dr. Fazıl Küçük , Rauf Denktaş , Kemal Tanrısevdi ve diğer arkadaşlarının yılmadan korkmadan gösterdikleri azimli vefalı çalışmaları dinlemekle geçti. Tüm bu insanlar Kıbrıs Türkünün varoluş mücadelesinde hayatlarını ortay koydular ve bu çizgilerini hiç bozmadılar. Bu uğurda evlatlar kaybettiler, eşler , aileler kaybettiler ama yılmadılar. Sayın Denktaş’la hatırladığım ilk karşılaşmam yeğenimin düğünüydü, sanırım 5-6 yaşlarındaydım bana büyüyünce ne olmak istersin diye sormuştu bende doktor demiştim, bende kendisine sen ne olmak istersin Denktaş amca diye karşılık vermiştim , bana : keşke bende tekrar senin yaşında küçük bir çocuk olup senin gibi özgür çocukluk yaşayabilsem demişti . Ben bu cümlesini hiç unutmuyorum ve hiçbir çocuğumuzun böyle bir cümleyi söylememesi için elimden geleni yapıyorum..
Ve sevgili Denktaş amca ben bugün sana söylemiş olduğum gibi doktor oldum , sen belki benim gibi tekrar çocuk olamadın ama 13.01.2012 tarihi itibarı ile ölümsüz oldun.
